Samosir en Bukittinggi

17-19 juli: Samosir Island
Een paar dagen bijkomen op Samosir-eiland, een heel groot kratermeer dat op 900 meter hoogte ligt en waar de temperatuur aangenaam is ( ongeveer 25 graden). We logeren bij Guido, een Belg die hier een kleinschalig maar heel mooi hotel heeft met uitzicht op het meer en een lekker zwembad. Natuurlijk is de keuken goed zoals je van een Belg kunt verwachten. Aan het ontbijt vers gebakken bruin brood (Guido was bakker in België) met hagelslag, heerlijk na alle ontbijtbuffetten met nasi, bami, soep andere duistere gerechten. De eerste dag wandelen we de punt van het eiland rond, een wandeling van ongeveer drie uur. Opvallend is dat hier veel buitenlanders wonen, onze indruk is dat Nederland goed vertegenwoordigd is. We zien bv. eethuis Tineke, worden in het Nederlands aangesproken en passeren een bordje "hier kroketten en bitterballen". De krokettenmaker ontmoeten we bij Guido, het is Jan uit Hoogland, een kleurrijke figuur die hier woont met vrouw en kind.
We eten gegrilde vis in een Batak eethuis. De bediening is chaotisch maar met zicht op de open keuken vinden wij dat niet zo erg, heel vermakelijk hoe het daar toegaat. Onder het genot van een tamarinosapje is het heel goed uit te houden tot het eten wordt geserveerd. Laat in de avond genieten we nog van een flink onweer boven het meer, we zitten eerste rij op ons balkon.
's Morgens fietsen gehuurd en op pad naar het plaatsje Tomak. De weg valt mee, maar de fiets niet. We komen toch goed aan maar het blijkt er door de vrije dagen rond het eind van de ramadan ongelooflijk druk te zijn. We doen een rondje over de groente, fruit en vismarkt maar het is te vol en te warm dus we gaan snel weer terug. Gelukkig maar want eenmaal terug spelen de darmen van Hans behoorlijk op. De rest van de dag dus maar in rust doorgebracht.
Andy komt ons halen met de becak, een Suzuki motor met Aziatische zijspan. Hans voor in het bakkie, Til achterin en daar gaan we. We bezoeken eerst de Stone chairs, een plek waar recht werd gesproken en straffen werden uitgevoerd. Eigenlijk was er maar een straf, de doodstraf. Over een mooie weg langs het meer verder naar Simaninoo, een Dorp met nog veel oude Batakhuizen. Hier zien we een dansuitvoering met veel symboliek over voorspoed, liefde en een goede oogst. Zo wordt uitgebeeld dat een meisje pas kan trouwen als ze in staat is om een vracht op het hoofd te dragen.
In de middag een heerlijke massage door Lina. Fulltime body betekent bij haar echt full body, van kruin tot grote teen alles wordt stevig gemasseerd. Hans doet alleen hoofd en schouders en vindt dat het dicht bij marteling ligt.
We nemen afscheid van Guido en varen terug naar het vaste land waar Aries ons in de haven weer op haalt, dit keer bijgestaan door zijn twee neven waarvan een de tweede chauffeur is.
20-22 juli: Bukittinggi-
De reis gaat van noord naar West Sumatra, is ongeveer 450 kilometer waar we twee dagen over doen. De wegen in Noord Sumatra zijn slecht, veel gaten en slecht asfalt, gemiddelde snelheid ongeveer 35 kilometer per uur. Volgens Aries komt dit door de corruptie die overal merkbaar is en waar hij geen goed woord voor over heeft. Wel vertelt hij dat hij zijn geboortebewijs heeft veranderd omdat dat beter uitkwam en hij in het echt twee jaar ouder is, dat hij zijn rijbewijs heeft gekocht ( hij rijdt prima hoor, en is al 20 jaar chauffeur) maar dat schijnt ook niet anders te kunnen.In West Sumatra zijn de wegen veel beter maar daar moeten we door de bergen, bocht na bocht na bocht. Onderweg bezoeken we verschillende dingen zoals een vulkanische warmwaterbron, een ananasplantage, een botanische kruidentuin, een waterval enz. Het landschap wisselt steeds, langs prachtige rijstvelden, door de jungle en de bergen. In de verte is vaak een vulkaan te zien, soms met een zichtbare rookpluim. Er zijn nog 16 actieve vulkanen in Sumatra en we hebben er al verschillende van gezien. Ook valt op dat het aanbod langs de weg steeds verandert. Zo kan je een hele tijd niet anders kopen dan pinda's, die ter plekke in zand worden geroosterd, dan weer snakefruits (de schil lijkt op een slangenhuid) gevolgd door messen in allerlei soorten en maten (bedoelt voor werk in de jungle, maar toch..) waarna het opeens weer ronde plakken bruine suiker van een kilo per stuk zijn. Ook zien we hoe de kokosnoten door speciaal afgerichte apen hoog uit de bomen worden gehaald. We overnachten in een plaats waar weinig toeristen komen en worden door veel mensen aangesproken omdat ze hun Engels willen oefenen waardoor er makkelijk contact is met de plaatselijke bevolking. Op een terras midden op een rotonde tussen het krioelende verkeer raken we aan de praat met een vader en dochter. Vader praat, dochter vertaalt. Ze zijn nieuwsgierig naar dagelijkse dingen als hoeveel kinderen je hebt, hoe oud ben je, wat doet je voor werk etc. De volgende dag is het nog steeds druk op de weg. Het verkeer hier blijft bijzonder, heel veel brommers en motoren met 3 of 4 personen erop, baby voor op de tank, becaks met soms wel 6 of 7 mensen erin ( volgens ons kunnen er echt niet meer dan 3 in), busjes die overvol zijn en ook nog mensen op het dak hebben. Aan regels lijkt niemand zich te houden, volgens onze gids omdat de politie toch niet controleert. Eigenlijk zie je ook nooit politie. We hebben bewondering voor de stuurmanskunst van Aries. Voor we aankomen in Bukittinggi passeren we de evenaar, we springen samen naar het zuidelijk halfrond. ' s Avonds vieren we Hans verjaardag ( iedereen bedankt voor de felicitaties) door samen met Aries en de neven te eten. In het restaurant wordt alles zonder te bestellen op je tafel gezet. Aries en de neven doen zich te goed aan het orgaanvlees, wij gaan voor de kip en het rundvlees. Na de maaltijd worden de lege schaaltjes geteld en wat je niet opeet betaal je niet. Wij vragen ons af of het dan ook weer op een andere tafel wordt gezet.
Het hotel ligt midden in de stad en is erg gehorig en overvol met terugreizende Hariraya (Suikerfeest)- gangers. Wij waren verbaasd te horen dat Indonesiërs meer moeten betalen voor een kamer dan toeristen maar we begrijpen het nu. Hele gezinnen huizen in een kamer, matrassen worden aangesleept en het is een herrie van jewelste. Omdat het hotel ook nog eens naast de moskee ligt was het een kort nachtje omdat we om 5 uur al weer werden gewekt door de oproep voor het gebed. Het ontbijt is een gezellige familieaangelegenheid, vooral voor de vrouwen die samen veel lol hebben en gewoon in pyjama of nachthemd aan tafel zitten.
We zijn al vroeg op de markt die juist op woensdag extra groot is en waar van alles te koop is. Vandaag is het warm, we doen het daarom rustig aan en strijken al snel neer op een terras voor koffie. De Sumatraanse koffie ziet er niet uit, kopje altijd tot de rand gevuld waardoor alles over klotst, veel prut en als je niet oppast enorm veel suiker. Maar als je alles even laat rusten heb je prima koffie.
In de middag een rondje over Fort de Kock, herinnering aan een slecht Nederlands verleden, nu een dierentuin. Hans is met zijn lengte en kale hoofd een bezienswaardigheid waarmee veel Indonesiërs graag op de foto willen. Hij weet nu hoe een BN-er zich moet voelen. Morgen verlaten we de stad en zoeken de natuur weer op.