Met een jeep door de woestijn

Bij het opstaan....regen en mist. Dat hebben we nog niet eerder gezien. Hoewel het steeds fris (koud) is geweest hebben we elke dag stralende zon en een prachtige blauwe lucht. We gaan op weg naar Wadi Rum, de woestijn maar vrezen dat van onze tocht niet veel terecht zal komen. Gelukkig na een uurtje rijden trekt de lucht weer open en tegen de tijd dat we het Bedoienen kamp bereiken is de lucht al weer bijna helemaal blauw en komt net de zon weer door.We gaan met twee jeeps de woestijn in. Hans mag vanwege de nog zwakke gesteldheid bij de chauffeur in de cabine, maar wij zitten in de open bak. Ingepakt in sjaals en mutsen starten we de tocht die ongeveer 4 uur zal duren. De woestijn is prachtig, mooie vergezichten van losstaande rotsen en bergen, veel verschillende kleuren. Het landschap is zo bijzonder, je kunt je er vooraf eigenlijk geen voorstelling van maken. Halverwege de tocht komen we Bedoeinen met kamelen tegen en gaat Til voor de bijl. Na de ezel van gisteren nu toch echt op een kameel. Dat valt nog helemaal niet mee, vooral het opstaan en weer gaan liggen gaat met veel angstkreten gepaard want een kameel is echt hoog. Eenmaal rijdend valt het allemaal erg mee en is het schommelen zelfs een prettige ervaring. Daarna verder met de jeep, die ook al 26 jaar oud blijkt te zijn en met draadjes en zekeringetjes aan elkaar hangt. Maar wel een Toyota, dus worden nog aardige snelheden bereikt. Na de woestijntocht en thee bij de Bedoienen (net zo duur als op een terras)in de bus op weg naar Aqaba. We waren zo moe dat we even gingen liggen voor het eten, maar pas vanochtend om half 7 wakker werden.
Vandaag ons laatste dagje. Vanochtend lieten we ons verleiden tot een tochtje met een glasbootje zodat we nog wat koraal konden zien. Veel koraal hebben we niet gezien maar wel kennis gemaakt met een alleraardigste Jordaanse familie. Twee oudere mannen met twee veel jongere vrouwen en drie kleine kinderen. Al snel raakten we in gesprek met de oudste man, hij sprak redelijk Engels. Omdat hij 5 jaar geen Engels had gesproken deed hij erg zijn best, en al snel wisten we de hele gezinssamenstelling. Beide mannen hadden elk 12 kinderen en 2 vrouwen. De boottocht was niet veel maar we hebben erg gelachen en werden na terugkomst uitgenodigd voor de lunch wat we overigens niet hebben geaccepteerd, zij waren ook een dagje uit en kwamen uit noord Jordanie. Na veel handen schudden, Hans alleen met de mannen en kussen voor Til van de dames gingen wij opzoek naar een zonnig terras(nu ongeveer 18 graden). Aqaba zelf stelt niet veel voor, wij zijn er verbaasd over dat deze plaats als mondaine badplaats wordt aangeprezen. Na een dag hebben wij het hier wel gezien, vanavond nog lekker uit eten met de hele groep en morgen weer naar huis.
Voor wie ons op deze reis hebben gevolgd, de foto's zijn hopelijk mooier dan de verslagen, dus kom gerust langs om ze te bekijken.
Liefs Hans en Tilly

Vanmiddag werden wij overigens al door Corrie gebeld dat zij ons wilde afhalen van Schiphol, een dag te vroeg. Zo groot is het tijdverschil nou ook weer niet. Cor als het niet lukt morgen of je hebt geen zin, we kunnen prima met de trein hoor. We bellen je nog wel als we zijn geland.