Lijiang

Bij het opstaan meteen een heerlijke temperatuur, ongeveer 20 graden. De gids staat klaar om ons door het oude dorp te leiden naar de fietsverhuur. We maken deze trip met een stel uit Krommenie, de wereld is klein. We gaan langzaam bergop, verlaten de stad en komen op het platteland. We bezoeken een oude Nixa dorp, van deze minderheid wonen hier nog ongeveer 300.000 mensen. We zien het primitieve chinese leven maar wel zijn alle faciliteiten aanwezig!! We worden uitgenodigd door een 83jaar oude Chinese vrouw die haar huis laat zien en ons thee en nootjes aanbiedt. Onze gids vertaalt en we krijgen te horen dat er de laatste jaren veel is veranderd, vooral de heftige aardbeving van 10 jaar geleden heeft veel indruk gemaakt. De vrouwen van de Nixa zijn erg gewild, het zijn harde werkers, in tegensteling tot de mannen die hoegenaamd niets uitvoeren. Darna op audientie bij dokter Hu. Hij is 86 en wereldberoemd om zijn kennis van kruiden. Hij is afgestudeerd in de medicijnen in 1946. Het mooie is dat hij allemaal krantenknipsels bewaart die hij uit alle landen krijgt opgestuurd. Veel bekende Nederlanders zijn langsgeweest en dat wil hij graag vertellen. Aron wil graag advies voor zijn concentratieproblemen. Allereerst stelt dokter Hu, dat gelukkig zijn het beste medicijn tegen alle kwalen is. Daarna bereid hij een kruidenmengsel van allerlei kruiden die Aron drie keer per dag met een lepel honing en suiker meot innemen. Bij de twee zakjes kruiden krijgt hij een officieel document met stempel voor de douane (gelukkig maar). Tiger leaping gorge-Tweedaagse tracking
’s Morgens al vroeg op om met de bus richting de gorge te gaan, een tocht van ongeveer twee uur. Onze gids is een Naxi, klein, donker en opvallend tanig en verweerd door het buitenleven. Mu spreekt weinig Engels maar zijn ogen lachen voortdurend en dat maakt de communicatie heel plezierig. Onze groep bestaat naast ons uit een gezin uit Leeuwarden met een Chinese dochter die de taal nog heel goed spreekt, en Carlos een Indonesiche verstekeling. De leeftijdsverhouding is; 4 vijftigers en 4 twintigers. Onderweg kunnen we vanuit de bus de zonsverduistering zien, die hier bijna totaal is. Dat blijft een mooie ervaring. Aangekomen bij de kloof staat de zon al hoog aan de hemel en starten we met de klim. Gelukkig wisten we vooraf niet waar we aan waren begonnen anders waren we vast al afgehaakt. De klim zou volgens de gids anderhalf uur duren maar na een uur waren wij nog niet op de helft. Het was een ongelooflijk steil, rotsachtig pad dat slingerend naar de top op 2800 meter. Vanaf het begin liepen en twee mannen achter ons aan met paarden, wij lachen natuurlijk. Maar gaande weg snapten wij waarom. Ongeveer op de helft van de klim ging Til overstag gevolgd door Marianne en Frans. Speciale vermelding voor Hans die als enige vijftiger klimmend de top heeft bereikt. Ook de jongeren vonden het heel zwaar. Na de top zijn we wel weer allemaal gaan lopen en na ongeveer 8 uur bereikten we het gasthouse waar we die nacht bleven in een kamer met uitzicht op de bergen (hoogste top 5600 m). In het gasthouse heerste een wat opgewonden sfeer omdat iedereen blij was dat hij/zij het gehaald had. Veel verschillende nationaliteiten, veel reisverhalen en anekdotes gehoord, het was heel gezellig. De volgende dag nog 2 uur steil afgedaald waarna we verder met de bus nog langs de hele gorge zijn gereden over een weg waar de watervallen overheen stromen.
De laatste maaltijd met Aron, natuurlijk Sizzeling Beef met fried rice. Hij vertrekt vrijdag richting Beijing om zaterdag door te vliegen naar huis.
Vandaag de eerste echte regendag. Dat kwam goed uit na alle inspanningenn van de laatste dagen. Na het uitzwaaien van Aron (6 uur) zijn we weer in bed gedoken en hebben heerlijk gelezen en uitgerust. We waren er echt aan toe. Vanavond naar een fantastische show geweest van zang, dans en acrobatiek in een uitverkocht theater..
Thema van de show: legende en verhalen over de etnische minderheden uit dit deel van China. Leuk om te zien hoe de Chinezen een theater bezoeken. In Nederland zit iedereen stil te kijken en te luisteren maar hier praat iedereen door de show heen. Na de show mag je nog even meedansen met de artiesten, heel grappig en toegankelijk. Ook wij de buhne op en met de artiesten op de foto, je bent toerist of je bent het niet. Morgen met de bus van 8 uur naar Dali. Veel liefs vanuit Lijiang
ps.Sarah en Alex we zijn erg benieuwd naar jullie verhalen vergeten jullie Aron en Harry niet op te halen?