Yang shuo, fietsen en ballonvaren

Lieve Allemaal,
Nou het was een lange reis naar Yangshuo en eenmaal aangekomen kregen we de schrik van ons leven. Na 4 weken reizen door China, doe je de poort open van het hotel en stap je in de sfeer van de Franse naturisten camping onder Nederlands beheer……allemaal Nederlanders met badminton en voordracht van Nederlandse liedjes!!! Wij wijken zeker erg af van het gemiddelde want wij vinden dit niet leuk, we komen niet naar China om in een Nederlandse enclave terecht te komen. De volgende dag dus meteen op zoek naar een andere plek en nu zitten we heerlijks, op zijn Chinees, aan de rivier en zijn weer helemaal tevreden. De omgeving is hier prachtig, het Kartsgebergte is spectaculair. Hoge bergen die zo uit de vlakte omhoog steken, heel bijzonder. De vlaktes tussen de bergen zijn oorspronkelijk zeebodem geweest en het geeft een raar gevoel om over de bodem van de oceaan te fietsen. Wel prettig trouwens want je fietst ondanks de omringende bergen bijna vlak. De eerste dag zijn we met gids Li op pad geweest; Bamboeboot gevaren op de rivier en gefietst. Een lekkere relax dag. Gisteren zijn we naar Yangshou geweest, echt een leuke plaats. Niet te toeristisch en te druk, maar gewoon gezellig. De laatste inkopen gedaan, de gebruikelijke souvenirs, het afdingen gaat ons steeds beter af. Aan de big smile die we na de trasactie krijgen weten we dat we nog steeds te veel betalen. Daarna koffie gedronken met homemade appeltaart. Chinezen zijn heel goed in het namaken van allerlei westerse zaken waaronder recepten. Vandaag een lange fietstocht gemaakt over het platteland . Wij zijn door rijst- en pindavelden gefietst. Deze worden nu geoogst en op binnenplaatjes of op straat gedroogd. Ook wordt de grond alweer voorbereid voor nieuwe aanplant, er wordt hier nog veel geploegd met de hand achter de buffel waarna elk rijstplantje los in de modder wordt gezet. Ook zie je hier heel veel fruit, limoenen, meloenen, lychee, appels en peren, druiven , fruit waar wij de naam niet van kennen en pomeloos (grote grapefruit) maar die zijn helaas nog niet rijp. Ook zien we een weg in aanleg, we staan verstelt van de hoeveelheid arbeidskrachten die er zijn. Eigenlijk wordt alles nog met menskracht gedaan hier. De stenen worden met de hand klein geslagen, het beton wordt handmatig gezaagd waarna een ander met een keteltje de naden met teer volgiet. Ook al is de weg nog niet klaar, hij wordt volop gebruikt voor vervoer en transport maar ook voor het drogen van rijst en pinda’s. Dat brengt ons direct op de tolerantie van de Chinees, alles lijkt hier te kunnen zonder dat het irritatie opwekt. Verkeer staat rustig even stil omdat iemand even een praatje maakt, mensen zijn vriendelijk en wijzen je de weg, groeten vrolijk enz. De mesnen zijn hier erg trots op hun kinderen, vooral baby’s krijgen alle aan dacht. Anders dan bij ons dragen de baby’s hier geen luiers, ze hebben pakjes aan met een split tussen de benen, zodat ongehinderd gepoept en gepiest kan worden. Ziet er echt heel schattig uit en we vragen ons af of ze hier sneller zindelijk zijn. (Sarah we hebben voor Marielle zo’n pakje gekocht, is ze al; bevallen?).
Vanavond een hoogtepunt: We zijn gaan ballonvaren. Hans heeft altijd al iets met dingen in de lucht, dus leek dit een goed verjaardagscadeau. We werden opgehaald met een taxi, samen met een Nederlander uit Sjanghai en zijn vriend, die al meteen zei een kalmerende pil te hebben ingenomen. We waren vroeg dus konden alle voorbereidingen goed zien. Het opblazen van de zes ballonnen die deze avond de lucht in zullen gaan. Hans kreeg het erg benauwd toen er zeven mensen in een mandje moesten, terwijl hij dacht met vier te gaan. Gelukkig ging er na enig onderhandelen een uit en gingen wij met de grootste ballon de lucht in. Overweldigend, het uitzicht van bovenaf over het Karstgebergte, de stilte als de branders uit zijn en de weidsheid. Hans heeft zich de hele vlucht aan een van de touwen vastgehouden terwijl Til rustig alle foto’s heeft genomen en nergens last van had. Het landen met een ballon heb je dus niet in de hand, omdat de wind niet meezat werden er touwen uitgegooid en werden we door 4 mannen via de rijstvelden naar de landingsplaats, de openbare weg, getrokken. Voor Hans de laatste keer maar Til zou zo weer gaan, geweldig!
Terug in het hotel is het al donker, de eetzaal ziet er verlaten uit. De receptie overtuigt ons dat we nog gerust kunnen eten. Hans bestelt de locale specialiteit; Biervis. Even later zien we de nachtwaker gewapend met schepnet en zaklamp naar buiten gaan. Het zal toch niet waar zijn… wel dus. Er wordt een prachtige karper in het visnet naar binnen gedragen die 20 minuten later bij Hans op het bord ligt. Verser kan niet! En nog lekker ook.
We zitten nu aan de Chinese rijstwijn, 40%, dus hierna snel naar bed. Morgen op weg naar onze laatste etappe: Hongkong.