Sapa

We zijn weer terug in Hanoi na drie prachtige dagen in Sapa. We vertrokken vrijdagavond met de nachttrein richting het noorden. Een belevenis op zich.... Door onze gids werden we naar het station gebracht. Omdat we laat waren en er geen duidelijke perrons zijn, werden we gewoon over alle sporen geloodst tot we bij onze trein aankwamen. Daar werd met veel trekken en duwen de trein bestormd,werden de coupes veroverd, heringedeeld enz. Eindelijk zaten we dan, met vier mensen in een coupe met vier bedjes. Omdat een van onze tijdelijke vrouwelijke reisgenoten met allemaal vreemde mannen moest slapen heeft Hans zich opgeofferd en van bed geruild. Tijdens de reis die ongeveer 10 uur duurde werd het al warmer in de coupe, zeker nadat de stroom uitviel en dus ook de airco. Maar goed, we kwamen om 6 uur aan, werden weer keurig opgewacht door een gids die ons met een busje naar het hotel bracht. Sapa is een prachtig dorp in de bergen, maar wel erg touristisch. Een hoog Volendam gehalte door de verschillende klederdrachten. Vrouwen van verschillende stammen zijn te herkennen aan sterk verschillende kleding, waarvan sommige helemaal in zwart/blauw zijn (zwart Hmong), anderen zwart met rode hoofddoeken (Red Dzou)en weer andere heel kleurig en met veel borduursels (Flouwerpeople). Deze laatste doen sterk denken aan de vrouwen in Peru en Boloiva, niet alleen qua kleding maar ook het gezicht. In het dorpje kan je geen voet zetten zonder een horde van de zwarte Hmong vrouwen achter je aan te hebben die je van alles willen verkopen en erg aanhoudend zijn. In de middag een wandeling gemaakt naar een bergdorpje Cat Cat waar de zwarte Hmong nog helemaal tradioneel wonen en leven. Ze danken hun naam aan de kleding die geweven is van hennep en geverfd wordt met indigo. De huisjes zijn klein en erg schamel, de meeste minder warterdicht dat je zou verwachten in dit klimaat. Samen leven met grote gezinnen van ouders, grootouders, kinderen, een varken en een paard in een ruimte is geen uitzondering. Het landschap is prachtig, terrassen met natte rijstvelden tegen de bergen. Allerlei verschillende kleuren groen, veel ruizend water, wattervalletjes etc. Soms loop je boven de wolken en is het mistig, dan weer breek alles open.
Op zaterdagavond is er Love Market, wat inhoudt dat de meisjes op hun mooist naar de markt komen op zoek naar een huwelijkspartner binnen hun eigen stam. De mannen mogen kiezen, zoeken contact en nemen iets aan van het meisje bv een zakdoek. De volgende week komen ze terug, en als het dan nog wat lijkt geven ze de zakdoek terug. In week drie gaat het meisje al mee naar de ouders van de jongen en blijft zij daar een paar dagen. Niet zo zeer om kennis te maken maar meer om de ouders van de jongen te laten zien hoe hard ze kan werken. De bruisschat die de ouders van de jongens moeten betalen is nl hoog en daar moet je wel iets goeds voor teugkrijgen. Het uithuwelijken gebeurt hier rond 14, 15 jaar, je ziet hier dan ook veel heel jonge moedertjes.
De volgende dag naar de markt in Bac Nau gegaan. We moesten hiervoor 3 uur met een busje over wegen die moeilijk te bereiden waren, gaten in de weg, overstroomd etc. Wij moesten erg aan Afrika denken toen we hotsend en botsend door het landschap reden. In BacNau eerst de buffelmarkt bekeken,een buffel kost 500 a 600 USD wat wij erg veel vonden gezien de levensstandaard van de meeste mensen hier. De buffel is heel belamgrijk, wordt overal voor gebruikt waar kracht voor nodig is en iedereen heeft er eigenlijk een nodig. Daarna naaar de gewone markt waar alle mensen uit de streek zich op zondag verzamelen om te kopen en te verkopen, elkaar te ontmoeten en te drinken. Eigenlijk alle vrouwen zijn in de klederendracht van de Flouwerpeople, dus heel veelkleurig, lagen over lagen van geborduurde stroken en sjaals, hoeden en hoofddoeken. Het moet ongelooflijk warm zijn maar daar lijken de vrouwen geen last van te hebben. De mannen zijn sober gekleed, meest in zwart. Op de markt is van alles te koop, vooral lokale producten zoals fruit en groenten en handgemaakte kleding.
Op de terugweg nog even de Chinese grens aan gedaan, daar zitten we nl vlak bij. Daarna terug naar het hotel met een chauffeur die zijn persoonlijk recoord beslist heeft gebroken. Met gierende banden de berg op over een weg waar honden, kippen en geiten loslopen, de buffels langs de kant grazen en kinderen spelen. Een geit moest het bijna bekopen, stond midden op de weg terwijl aan beide kanten een busje langsvloog.
Op onze laatste dag in Sapa een prachtige wandeling gemaakt langs verschillende dorpjes waar verschillende stammen woonden. We werden vanuit het dorp begeleid door de zwarte Hmong vrouwtjes die ons op het moeilijke pad bij de hand namen en ons begeleiden. Onderweg natuurlijk van alles vragend: How old you, where from you, how many babys etc. Aan het eind van de tocht was het wel de bedoeling dat je van je begeleidster iets kocht, een tasje ofzo. Opvallend is het verschil in gedrag van de stammen onderling; de zwarte Hmong zijn brutaal en gewiekst, de rode Dzou zijn vriendelijk, vrolijk en hebben meer trots. Het was een heerlijke dag met prachtig zonnig weer, we hebben genoten.
Daarna weer met de nachttrein terug om vanmorgen in de stromende regen aan te komen in Hanoi. Wij wisten niet dat het kon maar echt het past vier volwassenen met alle bagage in een kleine Kia. Nu terug in het hotel eerst maar weer even bijkomen.